Het negende weekend: Koffie, Poás & La Paz.

Eerst natuurlijk het ALLERbelangrijkste: De mengsels zijn eindelijk binnen!! Vrijdagmiddag kregen we een telefoontje dat de vrachtwagen net vertrokken was richting het distributiecentrum van Monteverde. Dat was dus feestje!:D

Deze week was maar erg kort voor m’n gevoel…Misschien dat ze voortaan altijd de maandag moeten skippen? ;)

Deze week heb ik veel aan m’n verslag gewerkt aangezien we dinsdag dus naar de producent gaan en dus alles aan voorbereiding af moet zijn. Dus de eerste 2 hoofdstukken zijn helemaal af! De enquête is gemaakt en de belangrijkste punten voor de vergadering zijn genoteerd. Ook heb ik binnenkort een vergadering met een meisje van Monteverde; zij heeft eind november hun yoghurt geïntroduceerd op de markt en is dus “ervaringsdeskundige”. Volgens mij is ze goed opgeleid, wat betekent dat ze ook Engels spreekt..:D Dat is toch wel iets gemakkelijker als het op specifieke dingetjes aankomt!

De producent gaat dinsdag starten met onze eisen voor de basisyoghurt (natural) en zo snel als die klaar is mogen we die gaan testen. Hierna worden de mengsels toegevoegd en kan ik op 2 juni (kook(mannen)club), 3 juni (boeken(vrouwen)club) en 12 juni (Amerikaanse vrouwenclub) de mensen laten proeven en enquêteren natuurlijk! Aan de hand hiervan kan ik dan het eindelijke product opstellen. Denk hierbij aan: (kost-)prijs, smaken, het verpakkingsgewicht etc. etc. Oftewel de komende 4 weken gaan we nog even gas geven, aangezien ik natuurlijk wel mijn 8en voor stages hoog moet houden..:D

Afgelopen woensdag is er weer een lading kaartjes binnengekomen. Super leuk! Want ze staan allemaal vrolijk op mijn kast. Alleen is de postlading van half april ergens misgegaan en mis ik dus nu deze kaartjes nog!

Zoals ik in mijn vorig berichtje gezet had heb ik zaterdag mijn “Four in One” gedaan. Dit betekende dat ik om 5 uur mijn bedje uit moest (NL: 13.00. Sommige van jullie kwamen toen waarschijnlijk ook pas d’r nest uit). Eerst gingen we naar de Doka finca, dit is een van de grootste koffieplantages in Costa Rica. Hier liet de man onze verschillende koffies proeven en een hele slappe was blijkbaar Europees. Nu snap ik dus ook waarom ik thuis geen koffie lust. Want de beste koffie houden de Ticos voor zichzelf en de slechte (B-keus) verschepen ze naar de VS en Europa, net als met de bananen, ananassen etc. ;) Daarna kregen we een heerlijk Tico ontbijtje met natuurlijk koffie! Ik ben natuurlijk nog geen die-hard koffiedrinker, maar rijst en bonen in combinatie met koffie? Ik noem dat (net als met bier) verkrachting van de maaltijd. Ik heb meteen maar een pakje koffie gekocht, zodat ik in NL dan maar eventjes vooruit kan met goede koffie..:D

Daarna gingen we de Poás vulkaan op. Heel mooi natuurlijk op de plaatjes, maar omdat het ontzettend bewolkt hebben we geen kratermeer kunnen zien! Wel was natuurlijk de heerlijke sulfietgeur aanwezig. In de bus zat ik langs een Maleisisch meisje en dus helemaal van foto’s. Dit wordt denk ik ook de eerste keer dat ik zoveel foto’s van mezelf heb! Aangezien er dus niet veel te zien was konden we snel door naar La Paz, waar verschillende beestjes al op ons zaten te wachten. Toucans, pappagaaien, kolibries, vlinders etc. De pappagaaien vond ik erg mooi, maar de gids had gewaarschuwd voor de grijze Afrikaanse roodstaart. Deze vogel is “verliefd” op oorbellen! Een vrouw voor mij had deze boodschap duidelijk niet aangenomen (Amerikaans) en dus zat de pappagaai aan haar oortje te knabbelen. Haar oortje was niet sappig genoeg en de mevrouw vond de pappagaai niet lief dus begon wild om zich heen te slaan. Ik als trouwe dierenvriend greep in, dus sprong de pappagaai op mijn rug. Altijd al gewild een foto van pappagaai op mijn schouder, maar niet als ie in je nek zit te pikken. Toen kwam de heldhaftige gids en haalde de pappagaai van mijn rug. (We leefden nog lang en gelukkig..) Toen door naar de watervallen, maar ondertussen was het kei hard gaan regenen. Deze trail heb ik dus in een verhoogd tempo gedaan. Aan het einde van de trip gingen we nog de rio Sarapiquí op met een bootje, maar dit was lang niet zo spectaculair als vorige week. Dus heb ik maar gekletst met een man uit Mexico. Na deze dag ben ik voornamelijk veel wijzer geworden over de prijsverschillen van de Costa Ricaanse souvenirshops.

Zondag ben ik naar de expo “Cocina y sabores” geweest. Dit is de nationale kookbeurs van Costa Rica gesponsord door het kooktijdschrift “Sabores”. Na een reis van 3 uur(rotbussen hier) was ik eindelijk op de plek van bestemming. Na het meedraaien op de Horecava dacht ik dat Hollanders erg waren als er gratis eten was; Ticos zijn nog 3 keer erger! Overal stonden dikke rijen voor de eettentjes, dus die heb ik maar wijselijk overgeslagen. Dat is ook beter voor de lijn, dacht ik maar. Na een kopje koffie heb ik mijn waardebon ingeleverd en mijn eerste Spaanstalige kookboek gekregen. De buit was dus binnen! :D Unilever heeft hier ook zijn aandelen dus waren ze producten als Adès (beter bekend als AdèZ) aan het promoten. Mooi om te zien hoe een (NL) merk zich aanpast aan de gewoonten van een ander land (suikertoevoeging).

Volgende week zaterdag mag ik ietsje uitslapen en ga ik eerst naar Sarchí. In dit stadje maken ze nog de traditionele ossenkarren en andere houten souvenirs. Daarna gaan we richting de Arenal vulkaan om daar lekker in de “hot springs” te vertoeven. ’s Avonds nog een view op de vulkaan en weer naar huis. Het Maleisisch meisje gaat ook mee, dus het zal vast wel gezellig worden!

Tot volgende villa!

Liefs Geertje