Corcovado: dolfijnen, haaien en krokodillen

En daar zijn we weer! Dinsdag hoefde ik gelukkig maar 2 uur in de rij te staan voor de douane, maar dit leek veel korter aangezien ik aan de praat was geraakt met een Belgisch meisje. Aangekomen in San Jose heb ik de taxi gepakt naar mijn hotel, wat ik er maar een beetje smoezelig uit vond zien. Gelukkig waren de kamers goed: heerlijke thermostaatdouche, mijn eigen zachte (oude) bed en televisie! ‘s Avonds ben ik gaan uiteten en ik heb nog nooit zo’n lekkere pasta en brood op! En dat voor 12 dollar! Het is alleen jammer dat mijn maag voortaan een beetje verTico’t is.. hij wil tijdens lunch heel veel hebben en ‘s avonds geeft ie bijna geen gehoor.. Wat dus betekende dat ik mijn overheerlijke pasta niet helemaal op kon eten (nog niets eens de helft). Maar het ideale van Costa Rica is dan dat je het dan kan laten inpakken zodat je de volgende dag het kan opeten. Helaas, kon ik hier geen gebruik van maken, zo’n afhaalchineesbak in je backpack is niet bevorderlijk voor je kleren..:D

Woensdag stond om 4.30 uur de taxi voor mij te wachten. Ze dachten dat ik naar het vliegveld moest dus hadden een container voor mij besteld..Dat was een tegenvaller toen ik zei dat ik maar naar de andere kant van de stad hoefde! Bij het busstation kwam ik een Britse vrouw tegen, of nee van Barbados (alleen dan op zn plat Engels uitgesproken snappie?) Oftewel ik snapte er niks van. Ze vond het dom van mij dat ik alles zo goed had geregeld, want zij was ten slotte veel goedkoper uit. Zo slim als ik was hield ik wijselijk mijn mond, ze moest er zelf maar achterkomen. En dat heeft ze gedaan! Costa Rica is niet zo’n efficient land als NL of UK, waar je op 9292 je hele reis kan uitstippelen. In deze tijd moet je al blij zijn dat je nog dat stuk kan bereiken met de bus, aangezien hier Alma vrij spel heeft gehad. We kwamen dus ook 1,5 uur te laat aan op de busterminal. Mijn mannetje stond nog netjes te wachten met z’n bordje: Mrs. van Zuilichem, maar die van haar was al gevlogen. Oftewel, ik als lief meisje moest gaan vragen aan mijn mannetje of zij meekon met ons. Helaas, had mijn mannetje een strak schema en dus vond de vrouw dat ik wel een paar colonetjes kon missen voor haar.. Amehoela dus!

Tijdens mijn bootreis naar het hotel, ik had de boot alleen, kwamen we krokodillen tegen en de man vroeg of ik bang was.. toen ik nee zei, gingen we ze observeren. Op 3 meter afstand waren we met het kleine bootje! Zo gaaf! Bij het hotel aangekomen bleek dat er net een Amerikaneninvasie was geweest, dus ik vreesde het ergste. ‘s Middags ben ik heerlijk gaan wandelen en daarna moest ik mijn tours gaan bespreken. Een Amerikaans gezin vroeg of ik zin had om de 2e dag met hun te gaan diepzee-snorkelen. Dat wilde ik wel! ‘s Avonds had ik bij het diner een gesprek met een Amerikaans echtpaar over normale dingen. Eindelijk! We hadden het over Bush, verkiezingen, Nederlands onderwijs etc.

De volgende dag gingen we met een hele groep naar het eiland om te gaan snorkelen. We zagen veel tropische visjes, maar Nemo gaf niet thuis. Ook had ik een zeeschildpad gezien, maar mocht helaas niet dichterbij komen van de gids aangezien dat een gevaarlijk soort was. Jammer! De kleine haai waar ik vriendelijk “haai” tegen zei, zei ook al niks terug. Gelukkig heb ik van veel beestjes foto’s kunnen maken, want ik had gelukkig een onderwatercameraatje gekocht.

Gisteren ben ik dus weesten diepzee-snorkelen. Ik had van het Amerikaans echtpaar hun cameraatje nog gekregen, aangezien de vrouw ziek was geworden de vorige dag en ze de camera dus niet meer gebruiken. Er was nog maar 1 foto meegemaakt dus prima! We zagen papegaaien en kwamen in een heuze dolfijnenparty aan! Wel honderden wilde dolfijnen zwommen hier, dus mochten we het water in. Ik had een dolfijn op een halve meter van me af, maar ook nu mocht ik niet dichterbij komen aangezien het geen getrainde dolfijnen zijn als in Curacao ofzo. Je weet dus niet wat ze al hebben meegemaakt of hoe ze reageren op jou. Sommige dolfijnen zijn er blijkbaar op getraind je te doden, deze worden vaak ingezet bij het leger.

Gisteren heb ik nog even collect-call (sorry pap) gebeld om natuurlijk ons mamma’ke te feliciteren! Daarna heb ik het met de Amerikanen gevierd met een ijsje en een paar ijskoude Imperials..:D Vandaag heb ik nog moeten vechten voor een busplaatsje anders moest ik 4 uur in de stikhete zon wachten, waar ik eerlijk gezegd niet veel zin in had.

Momenteel zijn mijn onderarmen en mijn achter-bovenbenen goed bruin, de rest iets minder bruin. Eens kijken wat we de komende week nog bijkleuren, ik moet natuurlijk wel kunnen winnen van jullie met de bruinste-armpjes-wedstrijd! :D

Tot volgende week alweer!!